پىامبر (صلي الله عليه و آله) وقت خود را در منزل به سه قسمت ميكرد: بخشي براي (عبادت) خدا، بخشي براي خانواده و بخشي براي خوىش
كانَ [رسولُ الله] إذا أوَى إلىَ مَنزِلِهِ، جَزَّءَ دُخُولَهُ ثَلاثَةَ أجزَاءٍ: جُزءاً لِلَّهِ، وَجُزءاً لِأهلِهِ، وَجُزءاً لِنَفسِهِ
مكارم الأخلاق، ج 1، ص 44
|
|
گناهانى که باعث نزول عذاب مىشوند، عبارتاند از: ستم کردن شخص از روى آگاهى، تجاوز به حقوق مردم، و دست انداختن و مسخره کردن آنان.
وَ الذُّنُوبُ الّتى تُنزِلُ النِّقَمَ عِصيانُ العارِفِ بِالبَغىِ وَ التَطاوُلُ عَلَى النّاسِ وَ الاِستِهزاءُ بِهِم وَ السُّخريَّةُ مِنهُم
معانى الاخبار ، ص 270
|
|
حجّ و عمره به جاى آريد تا بدنتان سالم و روزيتان فراخ شود
حُجُّوا وَاعتَمِرُوا تَصِحَّ أبدانُكُم و تَتَّسِع أرزاقُكُم
الكافى ، ج 4 ، ص 252
|
|
از قدرت خداوند بر خويش بترس و از نزديكىاش به خود شرمگين باش
خَفِ اللَّهَ لِقُدرَتِهِ عَلَيكَ واستَحىِ مِنهُ لِقُربِهِ مِنكَ
بحار الأنوار ، ج 75 ، ص 160
|
|
حق آنکه بزرگتر است اين است که او را به خاطر سنش احترام کني و او را به خاطر اينکه برتو در مسلماني پيشي داشته است،بزرگ شماري
حق الکبير توقيرهُ لِسنَّهِ و اجلالُهُ لِتَقدَّمَهُ في الاسلام
(جهادالنفس،ح19)
|
|
هر كس در هيچ كارى به مردم اميد نبندد و همه كارهاى خود را به خداى عزوجل واگذارد، خداوند هر خواستهاى كه او داشته باشد اجابت كند.
مَن لَم يَرجُ النّاسَ فى شَىءٍ وَرَدَّ أَمرَهُ إلَى اللّهِ عَزَّوَجَلَّ فى جَميعِ اُمورِهِ استَجابَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ لَهُ فى كُلِّ شَىءٍ؛
اصول كافى ج2، ص148
|
|
همه خوبيها را در بريدن طمع از آنچه در دست مردم است ديدم.
رَأيتُ الخَيرَ کلَّهُ قَد اجتَمَعَ في قَطعِ الطَّمَعِ عَمّا في أيدي النّاسِ.
(بحارالأنوار، ج52، ص2)
|
|
نصيحت زياد، موجب بدبيني مي‌شود
کثرةُ النُّصحِ يدعو إلي التُّهمَةِي
بحار الأنوار، ج72، ص66
|
|
بهترين شروع كارها صداقت و راستگويى و بهترين پايان آنها وفا است.
خَيرُ مَفاتيح الاُمور الصِّدقُ وَ خَيرُ خَواتيمِهَا الوَفاءُ
بحارالأنوار، ج 78، ص 161
|
|
بهترين گشاينده کارها راستي و بهترين پايان برنده آن وفاداري است
خَيرُ مَفَاتيحِ الأموُرِ الصِّدقُ وَخَيرُ خَوَاتيمِهَا الوَفَاءُ
بحارالأنوار، ج 75، ص 161
|
|
هر که به قسمتى که خدايش داده قانع باشد ، همو ، بى نيازترينِ مردم است
مَن قَنَعَ بِما قَسَمَ اللَّهُ لَهُ فَهُوَ مِن أغنَى النّاسِ
الأمالى، مفيد، ص 184
|